شکی در این نیست که بیست درصد آغازین فیلمنامه یک سریال، می‌بایست مخاطب را به تماشای ادامه داستان علاقه‌مند کند و به اصطلاح قلاب‌های اولیه خود را برای جلب نظر تماشاگر درگیر کند. اتفاقی که در چهار قسمت آغازین فصل دوم سریال زخم کاری نمی‌افتد و بدون اینکه انتظارها برآورده شود، همانند بسیاری از فصل‌های دوم سریال‌های مشابه، روند مایوس‌کننده‌ای را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند. روندی که به نظر می‌آید با انتخاب نادرست بازیگران تشدید شده و منجر به ناامیدی تماشاگر برای ادامه تماشای این مجموعه می‌شود.